کد مطلب:5472 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
اعراض از رهاورد انبیاء
یقیناً اعراض از رهاورد انبیاء، نوعی سفاهت است.
وقتی حضرت ابراهیم علیه السلام كعبه را بنا نهاد، از جمله نیایش های آن بنیانگذار كعبه بود، این بود:
«رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِكَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَیُزَكِّیهِمْ إِنَّكَ أَنتَ العَزِیزُ الحَكِیمُ» [1] ؛ خدایا! عزت و حكمت اقتضا می كند كه برای این مردم، پیامبری اعزام كنی، چون كار مبدأ عزیز و حكیم، نفوذناپذیر و محكم و استوار خواهد بود.
گرچه كعبه ساخته شد، ولی كعبه بدون پیامبر، سنگی است كه سودمند یا زیان بار نیست.
بنیانگذار كعبه، از خداوند درخواست كرد تا از فرزندان وی، پیامبری معبوث گردد كه در پرتو هدایت خود، مردم را عاقل و خردمند سازد.
خدای سبحان نیز ملت و دین ابراهیم علیه السلام را ملت توحید و عقل و رشد نامید و فرمود:
«وَمَن یَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِیمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ» [2] ؛ به این معنا كه هر كس از ملت توحیدی ابراهیم خلیل علیه السلام اعراض كند، سفیه است.
پس كسی كه خدا را عبادت نكند، سفیه است؛ یعنی آنان كه سفیه نیستند، خدا را عبادت می كنند.
بر همین اساس، رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: «انا دعوة ابراهیم» [3] ؛ من محصول دعای حضرت ابراهیم علیه السلام هستم.
چه دعای پربركتی كه نتیجه آن، رسالت رسول اكرم صلی الله علیه وآله است.
وقتی حضرت ابراهیم علیه السلام كعبه را بنا نهاد، از جمله نیایش های آن بنیانگذار كعبه بود، این بود:
«رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِكَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَیُزَكِّیهِمْ إِنَّكَ أَنتَ العَزِیزُ الحَكِیمُ» [1] ؛ خدایا! عزت و حكمت اقتضا می كند كه برای این مردم، پیامبری اعزام كنی، چون كار مبدأ عزیز و حكیم، نفوذناپذیر و محكم و استوار خواهد بود.
گرچه كعبه ساخته شد، ولی كعبه بدون پیامبر، سنگی است كه سودمند یا زیان بار نیست.
بنیانگذار كعبه، از خداوند درخواست كرد تا از فرزندان وی، پیامبری معبوث گردد كه در پرتو هدایت خود، مردم را عاقل و خردمند سازد.
خدای سبحان نیز ملت و دین ابراهیم علیه السلام را ملت توحید و عقل و رشد نامید و فرمود:
«وَمَن یَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِیمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ» [2] ؛ به این معنا كه هر كس از ملت توحیدی ابراهیم خلیل علیه السلام اعراض كند، سفیه است.
پس كسی كه خدا را عبادت نكند، سفیه است؛ یعنی آنان كه سفیه نیستند، خدا را عبادت می كنند.
بر همین اساس، رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: «انا دعوة ابراهیم» [3] ؛ من محصول دعای حضرت ابراهیم علیه السلام هستم.
چه دعای پربركتی كه نتیجه آن، رسالت رسول اكرم صلی الله علیه وآله است.
[1] بقره (2) آيه 129.
[2] بقره (2) آيه 130.
[3] بحارالانوار، ج12، ص92.